ZWARE AANRADERS WEEK 35

27-08-2007 @ 23:36

door Sicco roukema

Symphony X “Paradise Lost”
(Inside Out / CNR Entertainment)
Het heeft 5 jaar geduurd eer Symphony X met een nieuw album uit kwam. Voor de fans wellicht een lange zit, maar ze worden rijkelijk beloont. Niet alleen is Paradise Lost een bescheiden meesterwerk geworden, maar Symphony X gaat ook uitgebreid toeren en dat doen ze ondermeer met (wederom) Dream Theater. Voor de liefhebbers van prog-metal moet dat een natte droom zijn. Het vele toeren na The Odyssey heeft het schrijven van nieuw werk vertraagd en de band heeft lang met een writersblock gezeten. Dat is in het geheel niet van Paradise Lost af te horen. Deze plaat klinkt zo ontzettend uitgebalanceerd. Gruwelijk snelle metalriffs, een bijzonder goede ritmesectie, waanzinnig knap keyboard werk en zanger Russel Allen ontpopt zich steeds meer als een echte metal held. De composities zitten ongelofelijk knap in elkaar en de band staat kwalitatief gezien vlak achter hun toer maten Dream Theater.
www.symphonyx.com

Pig Destroyer “Phantom Limb”
(Relapse / Rough Trade)
Pig Destroyer is een band die niet veel live te aanschouwen is. Full-time banen en kinderen houden de band van de podia. Ze zijn ook niet echt productief, maar kwalitatief heeft de band de lat hoog gelegd. Phantom Limb is het niet meer dan logische vervolg op Terrifyer. De band (die inmiddels uit 4 vaste leden bestaat) is muzikaal gezien absoluut verwoestend. Als hun gitaren mitrailleurs waren zouden duizenden lijken doorzeefd achter hun liggen. Als fragmentatiebommen spatten de songs uitéén en een nietsontziende kracht blaast uit de speakers. Maar dit is absoluut geen dom geram, dit is met zoveel precisie gespeeld, zo venijnig en messcherp dat het je kluistert aan je stereo. Een overkill aan brute riffs en gewelddadige grindcore, al dan niet afgewisseld met vlammende trashmetal, maken dit schijfje voor de liefhebbers van extreme metal een absolute must.
www.pigdestroyer.com
www.myspace.com/pigdestroyer

Divine Heresy “Bleed The Fifth!”
(Roadrunner / CNR entertainment)
Divine Heresy is de nieuwe band van ex-Fear Factory Dino Cazeras. Hij laat waarschijnlijk Bruijeria en Asesino even voor wat het is, om zich nu op zijn nieuwe kindje te richten. De nog redelijk onbekende Tommy Vext is in ieder geval al het eerste visite kaartje. Niet alleen zou je er in een donker steegje een behoorlijk blok voor omlopen, hij heeft ook nog eens een onmenselijke strot die hij niet alleen inzet om voluit te bulderen. Bleed The Fifth gaat snoeihard van start en dat blijft het gehele album zo. Spijkerharde riffs, blastdrums, stuiterende trash, Dino laat er niets aan de verbeelding over. Toch zorgt dit niet voor een ééntonig geluid, daar zijn de songs toch even te inventief voor. Luister bijvoorbeeld maar eens naar de breaks in The Threat Is Real. Fans van de oude Fear Factory kunnen hun hart ophalen bij Divine Heresy want de band heeft wel hier en daar een muzikale verwijzing naar hun oudere materiaal. Over het geheel gezien is de plaat vernietigend hard en maakt met deze bulldozer techniek behoorlijk indruk. De gevarieerdheid in vocalen het spannende gitaarwerk en de gewoonweg knappe composities houden de aandacht van begin tot eind vast.
www.myspace.com/divineheresyband

Arsonists Get All The Girls “The Game Of Life”
(Century Media )
Vreemde bandnaam, geinige hoes.....zeer brute muziek! Deze band uit Santa Cruz levert met The Game Of Life haar debuut af op Century Media, maar haar tweede album in totaal. Voor wie de band niet kent, en ondergetekende was daar 1 van, hun stijl is moeilijk onder woorden te brengen. In feite zijn alle extreme stijlen vertegenwoordigd in hun muziek. Deathmetal, grindcore, flarden trash en pure metal. Maar dan nog steeds heb je niet een echt beeld hoe dat klinkt. Hoe verassend dat kan zijn en hoe melodieus en snoeihard tegelijkertijd. Komt ook door de keyboards die een mooie rol vervullen. Beide zangers bedienen ook de toetsen. De diepe grunts en krijsende vocalen worden voorzien van mooie, gekke en geniale toetsen. Dat deze band zowel beïnvloedt is door Cryptopsy als door Dream Theater is na het horen van dit album voorkomen duidelijk. De onnavolgbare ritmes, de bizarre wendingen die nummers krijgen, de extreme overgangen en de furie waarbij alles op de luisteraar afgevuurd wordt is ongelofelijk. The Game Of Life moet je heel wat draaien om alles in te kunnen ontdekken. Er gebeurt namelijk een hele boel op deze CD.
www.myspace.com/agatg

Still Remains “The Serpent”
(Roadrunner / CNR Entertainment)
Het nieuwe album van Still Remains is een stuk toegankelijker dan hun eerste twee en dat terwijl de band wel duidelijk voort borduurt op hun eerdere geluid. Maar hoe vaak ik deze cd ook heb gedraaid, er blijft weinig hangen. De ruwe metalcore is verdwenen en daar voor in de plaats is veel meer melodie, metal invloeden en keyboards gekomen. Een paar tracks zijn best aardig (zoals Maria en Avalanche) maar ook iet meer dan dat. De rest is echt zwaar onder de maat. Onoriginele slappe hap met af en toe nog een grunt op de voorgrond. Nee, dit soort bands zijn er te veel en kunnen ook totaal niet uit elkaar gehaald worden.
www.stillremains.com

The Riplets “Rock”
(U-Sonic / Sonic Rendezvous)
Derde plaat van de Nederlandse punkrock trots The Riplets heet Rock en dat dekt de lading volledig. Weg zijn de Ramones deuntjes, de mierzoete California bubblegum punk. Het nieuwe logo van de band bevestigt dit nog eens extra. Nog steeds zijn de liedjes puntig, maar ditmaal lijkt “Living After Midnight” het startpunt geweest voor de inspiratie. “Rock ’n Roll Manifest” opent de plaat nog een beetje twijfelachtig. In het couplet is Janneke’s stem niet zo krachtig, maar in het pakkende refrein revancheert de band zich zelf. Perfecte samenzang en pakkende zanglijn. “Love You Rock ‘N’ Roll” is een ware knaller. Alles aan dit nummer klopt. (de echte fans kennen deze track al omdat het in mei 2006 al op single verscheen). Opvallend is de enorme vooruitgang van Ryan Riot aka Ella Bandita. De ene cliché (hard)rock riff na de andere tovert ze er uit. “After Eight (The Boy Can’t Dance)” is de single en terecht. De Riplets rocken en daarom is Rock zeker geen logisch vervolg op Love Special Delivery Boy en alleen daarom al te prijzen. Dat het goed uitpakt in het overgrote deel van de songs is helemaal goed. De Michael Jackson cover “Beat It” is leuk en zal vooral live het goed doen. De productie is goed, geen massief geluid, maar voorzien van voldoende power om te overtuigen. En overtuigen doen ze met Rock helemaal.
www.riplets.com

Bob Burns And The Break Ups “Terminal Breakdown”
(Gearhead / Sonic Rendezvous)
Van dik hout zaagt men planken. Een uitspraak die je vaak leest in recensies van punkrock bands. Eigenlijk zou je hem als recensent niet meer mogen gebruiken, maar in het geval van Bob Burns slaat het de spijker wel heel erg op de kop. Een typische Gearhead release. Hard, snel, smerig en zo rock ’n roll als het maar kan. Ik zie ze al staan in de garage. Lekker opgepept door wat bommetjes speed wordt er een razendsnelle gitaarrif door Bob ingezet. Zak (bas) en Bryce (drums) kijken elkaar even aan waarna een begripvol knikje alles lijkt te zeggen. Die halen we nog wel in, en moordend snel zetten ze de ritme sectie in. Dat het af en toe niet helemaal gelijk loopt zal ze een zorg zijn. What the fuck, het rockt wel. En zo is het. Wat wil de liefhebber van down and dirty speed rock ’n roll nog meer?
www.myspace.com/bobburnsandthebreakups

The Hangmen “In The City”
(Acetate Records / Sonic Rendezvous)
The Hangmen uit LA bestaan al zo’n 20 jaar en leden zijn gekomen en gegaan (naast Bryan Small) en zo’n beetje elke goede platendeal hebben ze mis gelopen. Klassieke punkrock vanuit de goot dus. Denk Johnny Thunders die af en toe ook alternative country speelt. Rauw tot op het bot en recht uit het hard. De soundtrack voor verloren zielen. Op hun nieuwe EP heeft Mike Ness (Social Distortion) zich over de productie ontfermd en meegeschreven aan “Train”. Afsluiter “I Will Stay” blijkt een obscure cover (The Huricanes). Bryan Small blijkt ondanks zijn crash and burn levensstijl, als songwriter nog steeds te groeien en kan naar mijn bescheiden mening in het rijtje Paul Westerberg en Johnny Thunders geplaatst worden. Niets dan bewondering voor deze man.
www.myspace.com/thehangmen