22-10-2012 @ 22:41
"Is er leven op Pluto" 30 Jaar na dato heeft muzieklabel Red Bullet besloten om een geremasterde versie van "België" uit te brengen van dit belangrijke popdocument van Het Goede Doel.
Waarom een geremasterde versie van "België"?
Toen "België" 30 jaar geleden uitkwam was de CD net geïntroduceerd. Het catalogusnummer 002 zegt genoeg. In die tijd (1982) wist men nog niet goed hoe een CD moest worden gemastered. Als je in die tijd je (eerste) cd-speler kocht, kreeg je daarbij een CD van ‘De Bolero’ van Ravel. Het verschil tussen de harde en de zachte passages was in die beginperiode veel te groot. Daarom moest je tussen het begin en het einde van ‘De Bolero’ het volume met regelmatige tussenpozen zachter zetten. Dit is slechts één van de (minst technische) voorbeelden van wat er in de beginfase van de CD mis ging qua mastering. Anno nu is het masteren van CD's technisch geperfectioneerd. Voor "België" is Darcy Proper, één van 's werelds beste mastering-engineers, bereid gevonden deze opnieuw te masteren. Anno 2012 is nu eindelijk op de CD hetzelfde robuuste geluid te horen, dat ook op vinyl te horen was.
Het album "België" is het resultaat van het derde repertoire dat Henk Temming en Henk Westbroek samen schreven. Het eerste repertoire is van vóór 1978 (ongeveer 25 liedjes). Van dit repertoire is alleen 'Tolerantie' ooit uitgebracht.
Het tweede repertoire is geschreven in 1978 en 1979 (ook ongeveer 25 liedjes). Het was toegankelijker, maar ook hiervan is weinig uitgebracht. Alle nummers van "België" zijn geschreven ná 1979. Naast de originele 9 - geremasterde - nummers van het album staan er op de 2 cd’s die nu verschijnen ook demo’s hiervan en van liedjes die nooit of uiteindelijk pas veel later (in totaal andere vorm) zijn uitgebracht. Ook staan er live-opnames op van nummers die nooit eerder zijn verschenen.
Het Goede Doel is omstreeks 1977 opgericht. De tijd van de prépunk/punk/postpunk. Het speelde op diverse manifestaties, krakersfeesten, demonstraties, partijbijeenkomsten. Mensen die hen goed kenden of hun gevoel voor humor deelden waren enthousiast. De uitermate ironische teksten werden helaas vaak niet of nauwelijks begrepen. Temming en Westbroek wilden echter niet alleen blijven preken voor eigen parochie, maar zoveel mogelijk mensen bereiken. Dat was de manier om datgene te kunnen blijven doen wat ze het liefst deden: liedjes schrijven, albums en singles uitbrengen en optreden. Dus werden zo geleidelijk aan liedjes afgevoerd.
Over vrouwenemancipatie (“Ruk af, ruk af - af... dat juk”). Over Godsdienstwaanzin (“Ik wou dat ik blind was en een klein beetje kreupel”). Over kindertrauma's (“Ik ben René, 'k ben zeven en gisteren stak ik de kat in brand”). Over eenzaamheid (“Eenzaamheid, de vrijheid om kapot te gaan”). Over begeerte (“Ik wil mijn lul laten zweten in harde vrouwenreten). Over de geestelijke gezondheidszorg (“Euthanasie, U weet wel voor wie?”). Enz. enz.
Daarvoor in de plaats kwamen nieuwe liedjes. Over vrouwenemancipatie ('In het leven'). Over Godsdienstwaanzin ('Vechten'). Over kindertrauma's ('Vriendschap'). Over eenzaamheid ('Alleen'). Over begeerte ('Hou van mij', 'Iets van gevoel', 'Anders dan iedereen'). Over de geestelijke gezondheidszorg ('Gijzelaar'). Enz. enz.
En 'België'.
Dertig jaar later is dit album een mijlpaal in de Nederlandse popgeschiedenis.
De vele extra opnames op de dubbel-cd “BELGIË (Hoe lang nog?)” met maar liefst 31 tracks geven een goed beeld van de ontwikkeling van de band tot en met "België". Het Goede Doel laat horen dat het vóór "België" al één van de interessantste bands van die tijd was.