12-11-2003 @ 22:36
Release nieuwe Cuby + Blizzards DVD vervroegd! Release 14 november!In verband met de presentatie deze week van het boek over Harry Muskee, is de release van de DVD vervroegd - ook al omdat enkele radiozenders hier aandacht aan gaan besteden. Titel: Mamelodi (Live in Zuid-Afrika)Artiest: Cuby + BlizzardsArtnr: ACE 11084 DConf.: 1 DVDDTS 5.1 SurroundPPD: 12,99 euroOp deze DVD concert-registraties van hun tour in Zuid-Afrika in November 2002.Voorts, als extra feature, impressies van de reis naar en door het prachtige Zuid-Afrika, waaronder de plaatsen Pretoria en Johannesburg waar ze beiden 2 keer optraden.Pure Blues door deze legendarische groep, waarin alle bekende songs voorbijkomen.Tracklisting: Play All / Intro / Hobo Blues / I’m In Love / Distant Smile / Another Land / Travelling With The Blues / Help Me / No News / Too Blind To See / Stateboro Blues / Appleknockers Flophouse / Window Of My Eyes / Another Day Another Road / Dust My Blues(Music Products/Heartsellling)Hieronder een stuk uit het reisverslag:“Die groep tree twee keer in Pretoria en twee keer in Johannesburg op.”Op het laatste moment komen Harrie en Douwina het KLM toestel binnen gerend. Hans, Erwin en Albert staan nog in de vertrekhal als het vliegtuig opstijgt.Een spannend begin van de Zuid-Afrika reis.Files op bijna alle snelwegen zijn de oorzaak van dit incomplete vertrek van Cuby and the Blizzards.De sfeer in het vliegtuig heeft er echter niet onder te lijden, al gauw worden er grappen gemaakt over een nieuwe formatie.”We knippen Hans en Erwin gewoon van de groepsfoto af, ze staan toch aan de zijkant, dan kan de foto gewoon in gebruik blijven.”Na een verder voorspoedige reis landen we zo’n elf uur later in Johannesburg, waar het nu lente is.Op het vliegveld worden we verwelkomt door onze gastheren Bastiaan en Aart, ze zijn er samen met twee begeleiders van “OppiKoppi”.“OppiKoppi” oftewel “op de kop” is de promotor/organisator van muziekfestivals.Henk Aa, onze promotor/sponsor komt met Odette ons gezelschap waarde(n)vol aanvullen.Johannesburg lijkt een weinig bezienswaardige, drukke stad.Daarentegen ligt ons hotel “Indaba” in een oase van groen en rust. We worden ondergebracht in romantische, witgepleisterde kamers met rieten daken. In de tuin bloeien allerlei bloemen, er is zelfs slipgevaar vanwege jacarandabloesem en het personeel is heel vriendelijk.Met champagne, uiteraard Zuid-Afrikaanse, worden we verwelkomd, daarna duiken we vermoeid onze bedden in.De volgende dag komen Hans, Erwin en Albert aan. Ze zijn via Nairobi, aan komen vliegen.We horen enthousiaste verhalen over hulp van een trouw fanclublid op Schiphol, een Vip-behandeling, veel overheerlijke drankjes, een prachtig uitzicht op de Kilimanjaro en het Afrikaanse landschap. Jammer dat wij in het donker hebben gevlogen.‘s Avonds zijn we uitgenodigd voor een heuse “Afrikaanse braai” bij Bastiaan thuis. We zijn zeer onder de indruk van de allerhartelijkste ontvangst. Bastiaan woont in een prachtig huis, uiteraard met zwembad, in een bewaakte wijk van Johannesburg. We horen verhalen over het dagelijks leven en werken van blanken in dit land. Een stuk geschiedenis verander je niet zo maar…. Een wonder eigenlijk dat er zo “weinig” geweld is. Wat kun je je dan in Nederland vrij bewegen, hier moet alles steeds weer op slot en kun je niet zonder bewaking.Een Heinekencafe midden in een township (Mamelodi), hoe is het mogelijk! Voor Herman, verwoed Heinekenverzamelaar een ongekend genot.In konvooi en onder bewaking gaat de band ’s middags al naar het caf voor de soundcheck.Alleen maar zwarte mensen, slechts een handjevol blanken, dat is wel even wennen.Op de houten banken zitten nu nog alleen maar wat schoolkinderen. Na de eerste maten muziek ontpoppen deze kinderen zich tot topmuzikanten, ze deinen keurig in de maat heen en weer.Onze muzikanten zijn zeer onder de indruk van dit aangeboren gevoel voor ritme. “Ze weten precies waar de twee en de vier zitten.”De kleedkamer blijkt een soort hal te zijn, we mogen ook de suikerzoet ingerichte slaapkamers gebruiken. We doden de tijd voor het enorme televisiescherm van de eigenaar, breed lachende volumineuze dames komen nieuwsgierig langs.En dan is het zover… wat onwennig begint het concert. Hoe zal het publiek reageren?En zo als altijd, blijkt weer dat muziek over grenzen gaat, er wordt geklapt en gedanst.Een heel aparte ervaring om voor dit publiek te spelen.Een concert waar nog veel over nagepraat wordt.Overdag wordt er druk gewinkeld in de grote winkelcentra, super-de-luxe winkels, de mooiste van het zuidelijk halfrond. Ook dit is Zuid-Afrika. Langs de wegen zijn de traditionele verkoopplaatsen van de zwarte bevolking te vinden. Zelfs op kruispunten en bij stoplichten wordt de koopwaar aangeboden.Het spiksplinternieuwe Onafhankelijkheidsmuseum is indrukwekkend. Downtown is het te gevaarlijk om uit de auto te stappen, er worden hier ongelooflijk veel moorden gepleegd. Vanuit de busjes van “OppiKoppi” zien we krottenwijken, maar ook luxe woonwijken en fly-overs. We worden ingehaald door uitpuilende vrachtwagens, volgeladen met schreeuwende, lachende mensen.Mensen vormen lange rijen als ze wachten op vervoer naar de townships.Een beetje zenuwachtig gaan we op weg naar het weeshuis.Hoe zullen de kinderen er daar uit zien? Wat kunnen ze en wat niet?In een rustige straat ligt het weeshuis Cotlands.De vrouwelijke directeur verwelkomt ons , ze laat onthutsende informatie horen over het aantal aids-doden.Maar dan de kinderen,…. Ondanks hun besmetting zijn ze net zo lief en vertederend als alle kinderen.Wat een levenslust en energie, soms ondeugend, maar zo weten zij en wij…. Ten dode opgeschreven. Fantastisch dat er mensen zijn die deze kinderen in elk geval de laatste dagen van hun leven een warm en vrolijk thuis bieden. Zichtbaar aangeslagen verlaat de band het weeshuis.Pretoria, de regeringsstad, ook daar wordt een concert gegeven. Via een parkeergarage komen we in de zaalvan het State theatre.Het ziet er leuk uit, er zijn alleen maar blanken.De jongens spelen weer zoals vanouds, de bezoekers genieten.Tijdens de concerten doen er ook regelmatig gastspelers mee, de innemende gitarist Albert Frost en Moses Khumalo. Ze zijn hier erg bekend, genieten geblazen.Een jazzclub, lange “feesttafels” met bezoekers en op het podium de band, een vreemde setting. Toch kan het allemaal in de “Blues Room”.Terwijl het hoofdgerecht wordt opgediend begint Harrie zijn eerste nummer te zingen, het publiek eet ondertussen gewoon door. Lekkere Zuid-Afrikaanse wijn en bluesmuziek uit Holland, wat een combinatie.Snert, bitterballen en hutspot, werkelijk, dat staat er op de menukaart van de Hollandse club in Johannesburg. De zaal is feestelijk aangekleed met oranje, rood, wit en blauw. Allemaal Nederlanders in den vreemde, die hier hard werken, soms veel geld verdienen en de gekste belevenissen aan je vertellen. Met of zonder heimwee, ieder z’n eigen verhaal.Veel sponsors van de tour zijn hier aanwezig en worden beloond met een enthousiast concert..