30-09-2003 @ 08:48
Album van de week : Rufus Wainwright – Want OneAls zoon van singer/songwriter Loudon Wainwright III en Kate McGarrigle waren de verwachtingen van Rufus Wainwright’s eerste album in 1998 hoog gespannen. Maar alle verwachtingen werden ingelost toen de uitkomst meer dan de som der (ouder)delen bleek te zijn. Een jonge singer/songwriter met een eigen stijl en een zeer opvallend stemgeluid. Een stijl met een duidelijke hang naar het geluid van de Tin Pan Alley, de 70-er jaren en fraaie verhalende en/of persoonlijke teksten. Met prachtige arrangementen van grootmeester Van Dyke Parks was zijn eersteling een meesterwerk en was Wainwright na Jeff Buckley eigenlijk de enige ‘zoon van’ die kon overtuigen. Onder leiding van Propellerhead Alex Gifford klonk zijn tweede album ‘Poses’ wat meer eigentijds en als opvolger zeer veelbelovend. Na de wereldwijde ‘Poses’ tour klapte Wainwright echter volledig in en hervond zichzelf pas weer toen hij in contact kwam met producer Marius de Vries (Bjork, Massive Attack). De samenwerking werkte zelfs zo goed dat Wainwright met ruim 30 songs op de proppen kwam. Het dubbelalbum ‘Want’ stond volledig in de steigers. Met de verandering in de muziekwereld en teruglopende verkopen is echter besloten ‘Want’ in 2 delen uit te gaan brengen. ’Want One’ ligt dus vanaf nu in de winkels en ‘Want Two’ zal in de lente van 2004 gaan verschijnen. En dat is voorwaar absoluut geen slecht idee geweest. ’Want One’ biedt namelijk zoveel prachtige muziek dat een dubbelalbum misschien toch wat teveel van het goede was geweest. En nu hebben we dan op korte termijn lekker nog een album in het verschiet liggen. Want, kort gesproken, mooier krijg je ze dit jaar bijna niet. Al vanaf albumopener en single ‘Oh What A World’, met zijn slim gearrangeerde Bolero-thema er doorheen, luister je naar een album dat steeds weer verrast en boeit. En wanneer het fraaie openingsnummer ook nog eens gevolgd wordt door het geniale ‘I Don’t Know What It Is’ weet je dat het met dit album helemaal goed komt! In totaal 14 ijzersterke songs, allen met een geheel eigen sfeer. Van het naar gospel trekkende ‘14th Street’ naar de fraaie ingetogen ballade ‘Natasha’ en van het heerlijk knallende ‘Beautiful Child’ (met heerlijk vette blazers partij) naar het zeer grappige “Vibrate’ (‘My phone is on vibrate for you’). 'Want one' is een album waar het talent vanaf spat, waar de emoties uit de groeven knallen en waar, de in deze tijd zo schaarse, echt goede liedjes in overvloed aanwezig zijn. En eenieder die bij de schitterende album afsluiter ‘Dinner At Eight’ (over de scheiding van zijn ouders) geen emotie voelt moet wel een hart van steen hebben. ‘Want One’ is zonder twijfel ‘One of this year’s finest’. Absoluut verslavend!(universal music)(door Dick Hovenga)