04-05-2009 @ 17:07
Hilversum, mei 2009: Nederlandse artiesten, studiomusici en platenproducenten voelen zich behoorlijk in de steek gelaten door de Nederlandse regering. De Europese Commissie heeft een aanpassing van hun beschermingstermijn voorgesteld, maar het heeft er alle schijn van dat Nederland zich hier niet positief over durft uit te spreken. Wat is er aan de hand?
SENA directeur Hans van Berkel: “Elke uitvoerend kunstenaar en producent kan op basis van de Wet op de naburige rechten (WNR) rekenen op bescherming wanneer zijn muziek door anderen in het openbaar wordt gebruikt. Deze bescherming duurt 50 jaar, gerekend vanaf het moment dat de plaat voor het eerst is uitgebracht. Dit lijkt op het eerste gezicht lang, maar dat is het natuurlijk niet. Zeker niet wanneer je het vergelijkt met de bescherming die de componist van hetzelfde liedje heeft. Die kan zijn creatie zijn hele leven zijn eigendom noemen, plus nog eens zeventig jaar na zijn dood”.
De zaak kwam aan het rollen in februari 2008 toen Eurocommissaris Charlie McCreevy zich de inkomenspositie van artiesten aantrok en voorstelde de beschermingstermijn van 50 jaar te verlengen naar 95 jaar jaar. Wonderlijk genoeg keerde een aantal lidstaten, Nederland incluis, zich tegen het voorstel. Zelfs een compromis van 70 jaar lijkt niet bespreekbaar. En dat terwijl het Europees Parlement vorige week ruimhartig met het voorstel instemde.
Rob de Nijs: “Het zou toch te gek voor woorden zijn als ik over drie jaar geen inkomsten meer zou ontvangen voor bijvoorbeeld “Ritme van de Regen”. Nog niet eens voor mezelf, maar wat denk je van al die muzikanten met wie ik in de afgelopen vijftig jaar mijn repertoire heb opgenomen? En iedereen zou straks zonder problemen mijn werk kunnen misbruiken?”
Tijdgenoot Johnny Lion:”Ik ben enorm teleurgesteld. Er wordt op aangeven van de heren academici zelfs met droge ogen beweerd dat artiesten niets aan het verlengen van de beschermingsduur zouden hebben en dat daarom het voorstel maar van tafel moet. Wat een ongefundeerd geklets!
Jerney Kaagman: “De meeste artiesten zijn als twintiger op hun best. Een beschermingsduur van 50 jaar betekent dat artiesten – die geen pensioenvoorzieningen kennen – van hun inkomen worden beroofd als ze ouder worden. Daarnaast moeten ze aanzien hoe hun opnames gebruikt worden in remixes, gesampled worden of in commercials worden gebruikt voor producten of diensten waar je als artiest helemaal niet mee geassocieerd wilt worden.”
SENA die de naburige rechten regelt voor alle uitvoerend kunstenaars en platenproducenten heeft een extra uitgave van haar nieuwsbrief Right! gewijd aan dit onderwerp.
(http://www.imediate-dc.nl/SENA/Sen@zine_05-2009.pdf )
Over Sena:
SENA is door het Ministerie van Justitie aangewezen om op basis van de Wet op de naburige rechten (WNR) de rechten te regelen van artiesten en producenten. SENA incasseert voor het openbaar gebruik van muziek een vergoeding bij radio- en televisiestations en bij het bedrijfsleven. Deze vergoedingen worden op basis van wettelijk goedgekeurde reglementen doorbetaald aan de rechthebbenden.
FNV/Kiem en NTB (Nederlandse Toonkunstenaars Bond) zijn de Nederlandse vakbonden voor uitvoerend kunstenaars.